Kedi

Evcil kedi, bilimsel adı ile Felis domesticus günümüzden yaklaşık 9000 yıl önce büyük ihtimalle Mısır’da evcilleştirilmiştir. O dönemde kutsal olarak görülmüş ve tanrısal bir statü ile yüceltilmiştir. Eski mısır inanışa göre öteki dünyanın kapı bekçileri kedilerdir.
Ancak ortaçağda özellikle Avrupa kıtasında cadılar ve şeytanla eşgörülerek kilise tarafından lanetlenmiş ve avlanmıştır. Kimi bilim adamlarına göre veba salgınının başlama sebeplerinden birisi de kedi populasyonundaki aşırı azalmadır.
Bu iki uç yaşamı atlatan kedilerin zararlı kemirgenleri yakalama yeteklerinden faydalanılması yaygınlaştıkça, bu güzel canlılara daha ılımlı yaklaşılmış ve zamanla da evlerde yer verilen bir birey olmuştur.
Özellikle 19. yüzyılda popülerlik simgesi olan kediler yarışmalar ve gösterilerle adeta soyluluk simgesi haline gelmiştir. Özellikle 13 Temmuz 1871’de Harrison Weir’in çalışmaları sonucu ortaya çıkan ilk büyük kedi yarışması düzenlenmiştir. Bunu 1895’te ABD’de yapılan yarışmalar izlemiş ve kısa zamanda tüm dünyada yaygın bir hobi olmuştur.
Günümüzde ise kabul gören ırkların sayısı artmış ve yaşamlarımızdaki rolleri de değişmiştir. Irkların anatomik varyasyonları ve karakterleri seleksiyon (istenmeyen özelliklerin dışarıda tutularak yapılan çiftleştirme metodu) çalışmaları ile genişlemiştir.
Secereli kedilerin fenotipik (dış görünüm) ve de genotipik (DNA bazındaki özellikleri) birbirlerine çok yakındır. Yakın ilişkili ırkların da DNA yapıları büyük yakınlık göstermektedir.
Bu çalışmalar doğal olarak beraberlerinde bazı problemleri de getirmiştir. İstenmeyen kalıtsal (genetik olarak yavrulara aktarılan) hastalıklar ve bazı hastalıklara yatkınlık sağlayan anatomik yapılar bu sorunların başlıcalarıdır. Bu sebeple yapılan seleksiyon çalışmalarında ve yeni ırk elde etme çabalarında dikkat edilmesi gereken güzel görünümden ziyade sağlıklı bireyler elde etmek olmalıdır.