Keçi

Keçi’nin ilk olarak Orta Doğu’da evcilleştirildiği düşünülmektedir ve birçok kültürde mitolojik ve sembolik öneme sahiptir. Keçiler, dayanıklı, uyumlu ve çeşitli iklim ve coğrafi koşullarda yaşayabilen hayvanlardır. Bu özellikleri, onları dünya genelinde yaygın ve önemli bir ekonomik değeri olan hayvan yapmaktadır.

Genel Özellikler

1. Fiziksel Özellikler:

   • Boyut: Cinsine göre değişiklik göstermekle birlikte genellikle 45-85 cm arasında yükseklik.
   • Ağırlık: Çeşidine göre değişir; 20-140 kg arasında olabilir.
   • Boynuzlar: Genellikle her iki cinste de bulunur, kıvrımlı veya düz olabilir.
   • Tüy Rengi: Beyaz, kahverengi, siyah veya karışık renklerde olabilir.
   • Çene Sakalı: Erkeklerin çoğunda bulunur, bazı dişilerde de olabilir.

2. Davranış ve Beslenme:

   • Otçul: Keçiler, çimen, yaprak, çalı ve bazı bitki türleriyle beslenir.
   • Geviş Getirme: Ruminant oldukları için yiyeceklerini çiğnedikten sonra tekrar mideye getirip yeniden çiğnerler.
   • Sosyal Yapı: Keçiler sosyal hayvanlardır ve sürüler halinde yaşarlar. Sürü hiyerarşisi vardır.

3. Üreme:

   • Cinsel Olgunluk: Dişiler genellikle 7-10 aylıkken, erkekler ise 4-8 aylıkken cinsel olgunluğa ulaşır.
   • Çiftleşme Mevsimi: Genellikle sonbahar ve kış aylarında.
   • Gebelik Süresi: Yaklaşık 150 gün (5 ay).
   • Doğum: Genellikle bir veya iki yavru doğururlar, bazen üçüz de olabilir.

4. Kullanım Alanları:

   • Et Üretimi: Keçi eti, özellikle genç keçi eti (kuzu) birçok kültürde lezzetli bir besin olarak kabul edilir.
   • Süt Üretimi: Keçi sütü, inek sütüne göre daha az alerjeniktir ve peynir yapımında yaygın olarak kullanılır.
   • Yün ve Kıl: Keçi kılı (moher, kaşmir) yumuşak ve değerli bir tekstil hammaddesidir.
   • Deri: Keçi derisi, dayanıklı ve esnek olduğu için deri ürünlerinde kullanılır.